کفش های دوست و همکار من بعد از دو ساعت پیاده روی تا رسیدن به محل کارمان
البته کفشای من هم بهتر ازینا نبودن ...
یادش آزارم میدهد...چون چهره های آدمای نامرد که همه جوره نامرد بودند رو به ذهنم میاره..
و یادش آرامم می کنه... که تونستم بفهمم کسی باشم که هستم!
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط مهرداد
آخرین مطالب